Drzewa iglaste należą do gatunków nagonasiennych, których nasiona powstają w szyszkach i są przenoszone przez wiatr. Ich charakterystyczną cechą są szpilkowe liście, które u większości gatunków nie opadają na zimę. Przewaga iglaków występuje w regionach umiarkowanych i zimnych oraz w regionach górskich, choć występująIle gatunków drzew występuje w Hiszpanii? Prawda jest taka, że wielu. W tym sensie jest to szczęśliwy kraj, ponieważ istnieją różne klimaty, wszystkie umiarkowane, ale niektóre są cieplejsze, inne zimniejsze; na niektórych terenach często pada deszcz, na innych wręcz przeciwnie, dominują okresy suche… Wszystko to sprawia, że różnorodność rodzimych roślin jest bardzo szeroka i różnorodna. Ale jak mogłoby być inaczej, drzewa są typem roślin, które były i są najczęściej używane. Po to aby, poznamy najpopularniejsze gatunki drzew pochodzące z Hiszpanii. Wskaźnik1 Świerk pospolity2 Carob drzewa3 kasztan4 Haya5 Mącznik6 Wiąz górski7 Oron8 Sosna Aleppo9 Dąb Carballo10 Cis pospolity Świerk pospolity Obraz - Wikimedia / WikiCecilia Jest to wiecznie zielone drzewo iglaste, którego nazwa naukowa to Abies alba. Ma łożysko piramidalne, osiągające wysokość od 20 do 50 metrów. Jego pień jest prosty i kolumnowy, o średnicy dochodzącej do 6 metrów. Jego liście są liniowe, nieostre, od 1,5 do 3 centymetrów. W Hiszpanii rośnie w Pirenejach, na wysokości od 700 do 2000 metrów nad poziomem morza. Podobne artykuł:Abies alba, pospolity świerk ogrodowy Carob drzewa Jego naukowa nazwa to Krzemionka ceratoniaI jest to gatunek zimozielony o wysokości do 10 metrów, rozwijający gruby pieńo średnicy do 1 metra. Liście paripinnate, ciemnozielone, długości 10-20 cm. Pochodzi z basenu Morza Śródziemnego, jest bardzo powszechny na Balearach i występuje na otwartych polach. Podobne artykuł:Algarrobo: charakterystyka, uprawa i utrzymanie kasztan Zdjęcie - Flickr / Andreas Rockstein To jest drzewo może osiągnąć wysokość do 30 metrów, z prostym i grubym pniem o średnicy do 2 metrów, którego nazwa naukowa to Castanea sativa. Jego korona jest szeroka, utworzona z liści o wymiarach od 8 do 22 na 4,5 do 8 centymetrów, ząbkowanych, nagich na górnej powierzchni i nieco owłosionych na spodniej stronie. W Hiszpanii spotykamy go zwłaszcza na skrajnej północy półwyspu, zwłaszcza w Galicji. Podobnie jest również na Gran Canarii, Teneryfie i na północ od La Palmy. Na Balearach nie ma lasów, ale może rosnąć na północy archipelagu. Podobne artykuł:Kasztan (Castanea sativa) Haya Zdjęcie - Wikimedia / Willow Te Fagus sylvatica Są to drzewa liściaste o wysokości od 35 do 40 metrów, które rozwijają prosty i niezbyt rozgałęziony pień. Liście są przeważnie zielone, chociaż u odmiany ich kolor może być purpurowy Fagus sylvatica var. Atropurpurea. W Hiszpanii często występuje w Kantabrii, a także w Pirenejach. Poza tym zasięgiem jest bardzo, bardzo rzadki, występuje tylko w niektórych ogrodach, o ile warunki są sprzyjające. Podobne artykuł:Buk, majestatyczne drzewo Mącznik Zdjęcie - Wikimedia / Krzysztof Golik Drzewo truskawkowe, którego nazwa naukowa to Arbutus unedus, jest to wiecznie zielona sadzonka o wysokości do 7 metrów z liśćmi o wymiarach 8 na 3 centymetry, jasnozielone na górnej stronie i matowe na spodzie. Jego pień jest czerwono-brązowy i często rośnie nieco ukośnie. Pochodzi z regionu śródziemnomorskiego, występuje w lasach mieszanych i na zboczach dębów ostrolistnych lub gajów dębowych. Niemniej jednak, na Wyspach Kanaryjskich uważany jest za inwazyjny gatunek egzotycznyzakaz wprowadzania do środowiska naturalnego oraz posiadania. Podobne artykuł:Drzewo truskawkowe jako typowe drzewo śródziemnomorskie Wiąz górski Zdjęcie - Wikimedia / Melburnian To jest drzewo z prostym pniem może osiągać do 40 metrów wysokości. Jego korona jest bardzo gęsta, składa się z prostych, naprzemiennych i opadających zielonych liści. Otrzymuje nazwy wiąz górski lub wiąz górski, aw slangu botanicznym nazywa się ulmus glabra. W Hiszpanii rośnie szczególnie w katalońskich Pirenejach, a także w Galicji, Kantabrii, Kraju Basków, Asturii i Aragonii. Podobne artykuł:Wiąz górski (Ulmus glabra) Oron Zdjęcie - Flickr / Joan Simon Jego naukowa nazwa to acer opalusi jest jednym z nielicznych rodzimych gatunków klonów w tym kraju. Osiąga wysokość 20 metrów, z pniem o średnicy do 1 metra. Liście są błyszcząco zielone, długości od 7 do 13 cm i szerokości od 5 do 16 cm, w kształcie dłoni, liściaste. Podgatunki Acer opalus subsp opalus rośnie we wschodniej połowie półwyspu, podczas gdy Acer opalus subsp garnatense Zobaczymy go na północy Pirenejów Aragońskich, na wschód od półwyspu i na północy Majorki. Podobne artykuł:acer opalus Sosna Aleppo Zdjęcie - Wikimedia / Daniel Capilla Znana również jako sosna Aleppo lub pod nazwą naukową Pinus halepensis, jest to wiecznie zielone drzewo iglaste osiągające wysokość 25 metrów. Jego pień nabiera krętego kształtu, z nieregularną i bardzo gęstą koroną. Pochodzi ze wschodniej części Półwyspu Iberyjskiego, a także z Balearów. Jest szeroko stosowany w ogrodach o niewielkiej konserwacji ze względu na odporność na suszę, wysokie temperatury i umiarkowane mrozy. Podobne artykuł:Sosna Aleppo, symbol wybrzeży Morza Śródziemnego Dąb Carballo Zdjęcie - Flickr / Peter O'Connor aka anemoneprojectors Znany również jako dąb bezszypułkowy lub dąb zimowy i pod jego naukową nazwą Quercus robur, jest to drzewo liściaste o dużej wysokości: może przekraczać 40 metrów, z owalną i zaokrągloną koroną, dość regularną, złożoną z naprzemiennych i zielonkawych liści. Występuje na północy półwyspu, od poziomu morza do 1000 metrów nad poziomem morza. Uprawiana jest od czasów starożytnych w Madrycie, a konkretnie w Casa de Campo. Podobne artykuł:Quercus robur, dąb koński Cis pospolity Zdjęcie - Wikimedia / Sitomon Jego naukowa nazwa to Taxus baccata i jest to wiecznie zielone drzewo iglaste uważane za żywą skamielinę: należy do grupy roślin, które zamieszkiwały Ziemię już w okresie jurajskim, czyli ponad 140 milionów lat temu. Dorasta do wysokości od 10 do 20 metrów, z grubym pniem o średnicy do 4 metrów. Rośnie naturalnie z wysokości 800 metrów nad poziomem morza, szczególnie na obszarach górskich. Znajdziemy go szczególnie w Asturii, Kantabrii i Zamorze, choć występuje również na całym północnym krańcu półwyspu oraz w części Katalonii i Wspólnoty Walenckiej, a także na północy Majorki. Podobne artykuł:Gdzie posadzić cis? Co myślisz o tych drzewach? Treść artykułu jest zgodna z naszymi zasadami etyka redakcyjna. Aby zgłosić błąd, kliknij tutaj. Kwitnące drzewa. Sezonowe kwitnące drzewa, które kwitną tylko w okresie wegetacyjnym, powszechnie występują w Hiszpanii. Te drzewa ubierają się w miejscu z efektownym pokazem pięknych kwiatów w sezonie. Letnie drzewa kwitnące to orchidea, mirt i język diabła. Na wiosnę rosną meksykański płomień, magnolia, judasz, jacaranda i [kkstarratings] Hiszpania to nie tylko historyczne zabytki i słoneczne plaże pełne turystów. To również unikatowa roślinność, dzikie zwierzęta i piękne, naturalne krajobrazy. Wysokie góry, lasy iglaste i liściaste, mokradła, czy też interesujące gatunki fauny i flory można podziwiać w 15 hiszpańskich parkach narodowych. [toc] Spośród nich 10 znajduje się na Półwyspie Iberyjskim, 4 na Wyspach Kanaryjskich, a 1 na Balearach. Każdy jest jedyny w swoim rodzaju i oferuje niezapomniane wrażenia estetyczne. Podczas planowania wakacji w Hiszpanii zdecydowanie warto wziąć pod uwagę parki narodowe. Aiguestortes Aiguestortes i Estany de Sant Maurici jest jedynym parkiem narodowym, który leży w Katalonii. Swoim zasięgiem obejmuje on część Pirenejów, a zatem stanowi prawdziwy raj dla miłośników majestatycznych górskich krajobrazów i pieszych wędrówek. Trasy o różnym stopniu trudności pozwalają turystom cieszyć się relaksującą przechadzką pośród cudów przyrody niezależnie od wieku i stanu zdrowia. Oczywiście Aiguestortes to nie tylko zbocza górskie. To również gęste lasy, krystalicznie czyste jeziora oraz zjawiskowe wodospady, takie jak Cascada de Gerber. Oprócz podziwiania krajobrazów w parku narodowym Aiguestortes można też spotkać wspaniałe dzikie zwierzęta. Należą do nich kozice, świstaki, sarny, orły, głuszce i bażanty. Wśród roślinności uwagę przyciąga przede wszystkim piękna kosodrzewina, a także jesiony, dęby i buki. Doñana Park Narodowy Doñana w Hiszpanii to rezerwat biosfery położony na południowym zachodzie Półwyspu Iberyjskiego. Teren parku jest bardzo płaski, a dużą jego część zajmuje system mokradeł. To właśnie tam, a także na wydmach i w lasach, schronienie znalazło aż 360 gatunków ptaków. Pomimo liczebnej przewagi ptaków, symbolem parku Doñana stał się ryś iberyjski – gatunek chroniony, który jest zagrożony wyginięciem. Inne zwierzęta, które można tam spotkać to jelenie, daniele i mangusty. Flora to przede wszystkim lasy sosnowe, ale nie brakuje też innych roślin, takich jak róże i jałowce. Park Donana można zwiedzać konno. Taka niecodzienna wycieczka przypomina safari i daje możliwość przeżycia niezapomnianej przygody. Picos de Europa Picos de Europa to najstarszy park narodowy w Hiszpanii i jeden najstarszych na całym świecie – jego data powstania to 22. lipca 1918. Obejmuje on swoim zasięgiem trzy masywy Kordyliery Kantabryjskiej – Macizo de Andara, Macizo de los Urriellles i Macizo de Cornion. Krajobraz parku składa się przede wszystkim ze skalistych gór, atlantyckich lasów bukowych oraz pastwisk. Najsłynniejszym szczytem jest Naranjo de Bulnes, chociaż nie jest on najwyższy – ten tytuł należy do Torrecerredo. Miłośnicy wspinaczki i wędrówek po górach poczują się w Picos de Europa jak w domu. Inne atrakcje to oczywiście podziwianie flory i fauny: storczyków, skalnic, orłów, kozic, wilków iberyjskich i wielu innych gatunków. Sierra Nevada W Parku Narodowym Sierra Nevada znajdują się najwyższe szczyty na całym Półwyspie Iberyjskim – Mulhacen i Veleta. Ten typowo górski krajobraz śródziemnomorski zachwyci wszystkich, którzy kochają wspinaczkę, długie piesze wędrówki oraz jazdę na nartach. Zbocza są bardzo zróżnicowane – zarówno łagodne, jak i bardzo strome i urwiste. Ponieważ Sierra Nevada leży na samym południu Europy, z daleka od innych wysokich pasm górskich, żyje tam ponad 60 gatunków endemicznych, czyli takich, które nie występują nigdzie indziej na świecie. Roślinność to przede wszystkim tundra górska i lasy dębowe. Do najważniejszych zwierząt należy koziorożec pirenejski. Oprócz tego w parku Sierra Nevada spotkać można borsuki, dziki i orły. Teide Park Narodowy Teide na Teneryfie jest skupiony wokół aktywnego wulkanu, którego nazwa również brzmi Teide. Wysokość 3718 m oznacza, że jest on najwyższym szczytem nie tylko w Hiszpanii, ale także na jakiejkolwiek wyspie na Oceanie Atlantyckim. Niezwykły krajobraz parku tworzą przede wszystkim kratery i zastygła lawa. Liczne szlaki turystyczne pozwalają na podziwianie widoków podczas pieszych wędrówek. Natomiast aby dostać się na taras widokowy La Rambleta, wystarczy skorzystać z kolejki. Wulkan zapewnia żyzną glebę, dzięki której roślinność w Parku Narodowym Teide jest niezwykle bogata. Można tam zobaczyć sosny kanaryjskie, a także wiele gatunków bajecznie kolorowych kwiatów. Fauna to głównie bezkręgowce – owady i pająki – ale żyją tam też inne zwierzęta, w tym gatunki endemiczne. Ordesa y Monte Perdido Park Narodowy Ordesa y Monte Perdido leży w zjawiskowych Pirenejach Centralnych i obejmuje polodowcową Dolinę Ordesy. Jest on drugim najstarszym parkiem narodowym w Hiszpanii – powstał również w 1918 roku. Jego krajobraz to nie tylko góry (przede wszystkim masyw Tres Sorores, czyli Trzy Siostry, z którymi wiąże się stara legenda), ale również doliny, wąwozy i płaskowyże. Można je podziwiać podczas wspinaczek i wędrówek, które są ogromną atrakcją dla turystów odwiedzających park. Szlaki mają różny stopień trudności i są podzielone na strefy: Sector Ordesa, Sector Pineta, Sector Anisclo i Sector Escuain. W Ordesa y Monte Perdido rosną głównie buki, modrzewie, sosny i świerki. Spośród zwierząt najłatwiej zaobserwować ptaki drapieżne – orły i sępy – oraz kozice. Garajonay Park Narodowy Garajonay w Hiszpanii zajmuje ponad 10% powierzchni wyspy La Gomera położonej w archipelagu Wysp Kanaryjskich. Jego nazwa pochodzi od wzgórza Garajonay, którego szczyt jest najwyższym punktem na tej wyspie. Park składa się w 90% z lasów wawrzynowych i właśnie z tego rodzaju roślinności słynie na cały świat. W trzeciorzędzie pokrywały one prawie całą Europę, ale obecnie Wyspy Kanaryjskie to jedno z nielicznych miejsc ich występowania. Oprócz lasów wawrzynowych w parku rośną także sosny kanaryjskie. Gołąb laurowy i gołąb kanaryjski, a także 150 gatunków bezkręgowców należą do endemitów, czyli zwierząt, które żyją wyłącznie na tym obszarze. Oprócz nich w Parku Narodowym Garajonay można spotkać krogulca, ziębę i rzekotkę śródziemnomorską. Timanfaya Jedyny w swoim rodzaju Park Narodowy Timanfaya w Hiszpanii to krajobraz po potężnej erupcji wulkanu sprzed prawie 300 lat. Leży on na wyspie Lanzarote w archipelagu Wysp Kanaryjskich, ale swoim wyglądem przypomina bardziej powierzchnię Marsa lub innej planety, na której nie ma życia. Jego alternatywna nazwa to Montañas del Fuego, czyli Góry Ognia. Nawet kilka centymetrów pod ziemią kamienie osiągają temperaturę 100 °C, a na głębokości 10 m jest to już 600 °C. W Timanfaya można podziwiać pokazy, w których woda wlana do dołów natychmiast wrze i wybucha na podobieństwo gejzeru. Ciekawostką w parku jest też restauracja El Diablo, w której dania grillowane są przy użyciu ciepła wulkanicznego. Caldera de Taburiente De Michael Apel – photo taken by Michael Apel, CC BY-SA Caldera de Taburiente to park narodowy w Hiszpanii, który obejmuje kalderę wygasłego wulkanu sprzed ponad 2 milionów lat. Cała okolica wygląda jak olbrzymi krater o średnicy 8 km i głębokości 1800 m. Park jest położony na wyspie La Palma w archipelagu Wysp Kanaryjskich. Żyzne gleby wulkaniczne zapewniają bogactwo flory w Caldera de Taburiente. Dominują tu sosny kanaryjskie i rośliny motylkowe, ale znaleźć można również paprocie i drzewa laurowe. Fauna jest znacznie mniej różnorodna, w przeciwieństwie do większości hiszpańskich parków narodowych. Zwierzęta, które można spotkać w Caldera de Taburiente to przede wszystkim króliki, a także scynki i gekony oraz kilka gatunków ptaków. Park Narodowy Archipelagu Cabrera Wodno-lądowy Park Narodowy Archipelagu Cabrera obejmuje ten archipelag wysp w całości. Jest on częścią Balearów. Składa się z 11 wysp, które są chronione podobnie jak ich fauna i flora, a także fragmenty dna morskiego. Różnorodność zwierząt żyjących w tym parku jest ogromna. Żyją tu delfiny, kaszaloty, żółwie morskie oraz ponad 150 gatunków ptaków i 200 gatunków ryb. Wiele z nich to endemity, których nie można spotkać nigdzie indziej na świecie. Roślinność to głównie garig, czyli formacja złożona w większości z krzewów i niewielkich drzew. Nurkowanie i podziwianie pięknych podwodnych widoków w Parku Narodowym Archipelagu Cabrera jest możliwe po otrzymaniu pozwolenia. Cabañeros Park Narodowy Cabaneros leży w Kastylii-La Manchy w środkowej Hiszpanii. Płaski teren parku często do złudzenia przypomina afrykańską sawannę, co przyciąga turystów, którzy marzą o wyprawie na safari. Ekosystemy, które można podziwiać w Cabaneros, są jednak znacznie bardziej zróżnicowane. Są wśród nich lasy galeriowe i łęgowe, torfowiska, wrzosowiska, wody płynące oraz skały. Do flory parku należą brzoza brodawkowata i cis pospolity. Z kolei zwierzęta żyjące w Cabaneros to zagrożone gatunki, takie jak orzeł cesarski i sęp kasztanowaty, a także popularne wśród turystów jelenie. Unikatowa budowa geologiczna okolicy sprawia też, że obserwując przekroje skał można zobaczyć, co wydarzyło się tam nawet 400 milionów lat temu. Park Narodowy Bagien Daimiel Park Narodowy Bagien Daimiel (Tablas de Daimiel) składa się, jak sama nazwa wskazuje, z bagien, mokradeł i torfowisk. Położony jest w rozlewisku rzek Guadiana i Giguela. To idealne miejsce przede wszystkim dla miłośników ptaków, a także dla osób, które cenią sobie jak najbliższy kontakt z przyrodą. Pomosty umieszczone tuż nad bagnami i podmokłymi łąkami sprawiają, że spacer po tym terenie jest niezapomnianym przeżyciem. Można podczas niego podziwiać czaple, perkozy, kaczki i bociany czarne, a także lisy, wydry i jaszczurki. Do obserwacji ptaków służą specjalne budki. Najczęściej spotykana flora Parku Narodowego Bagien Daimiel to roślinność wodna – głównie trzciny i sitowie. Park Narodowy Atlantyckich Wysp Galicji Park Narodowy Atlantyckich Wysp Galicji (Islas Atlanticas de Galicia) w Hiszpanii obejmuje swoim zasięgiem archipelag Cies oraz wyspy Ons, Salvora i Cortegada. Jest to jedyny park narodowy położony w Galicji. Krajobrazy pełne niewielkich zatoczek, stromych klifów, ruchomych wydm i bajecznych lagun robią ogromne wrażenie na odwiedzających park turystach. To właśnie z tego powodu okolica ta jest czasem nazywana “hiszpańskimi Karaibami”. Flora lądowa to przede wszystkim lasy wawrzynowe, natomiast w skład flory wodnej wchodzi ponad 200 różnych gatunków alg morskich. Z kolei fauna Parku Narodowego Atlantyckich Wysp Galicji to głównie zwierzęta wodne, takie jak ukwiały, mięczaki, alki, mewy i kormorany. Monfrague De Alonso de Mendoza – CC BY-SA Park Narodowy Monfrague w zachodniej Hiszpanii jest skupiony wokół rzek Tag i Tietar oraz otaczających ich dolinę grzbietów górskich. Piękny krajobraz śródziemnomorski oprócz tych malowniczych rzek posiada również jeziora i lasy. Wśród nich znajdują się interesujące szlaki piesze i rowerowe. Roślinność parku to przede wszystkim gaje oliwne, wiązowce i olsze oraz dehesa – teren agroleśniczy, na którym przewagę stanowią pastwiska i dęby. Miłośnicy ptaków drapieżnych i padlinożernych będą zachwyceni wizytą w Parku Narodowym Monfrague, ponieważ żyje tam ponad 1000 par tych zwierząt, sępów płowych i sępów kasztanowatych oraz orłów iberyjskich. Do ssaków, które można tam spotkać, należą kuny, jelenie, dziki i mangusty. Sierra de Guadarrama Sierra de Guadarrama to najmłodszy park narodowy w Hiszpanii – został założony w 2013 roku. Obejmuje on część pasma górskiego, którego nazwa to także Sierra de Guadarrama. Krajobraz tworzą nie tylko wysokie góry, ale także jeziora polodowcowe oraz lasy. Park leży w odległości pół godziny od Madrytu, a więc stanowi idealne miejsce wypoczynku zarówno dla mieszkańców stolicy Hiszpanii, jak i dla odwiedzających ją turystów. Drzewa rosnące w tym parku narodowym to przede wszystkim sosny, dęby i jałowce. Zwierzęta, które najłatwiej tam spotkać to ssaki (jelenie, dziki, borsuki, kozy, żbiki, lisy i inne) oraz ptaki (głównie różne gatunki orłów, sępy kasztanowate i żurawie) Niedawno w Sierra de Guadarrama pojawiły się również wilki. Czy warto zatem podczas urlopu w Hiszpanii odwiedzić parki narodowe? Nie ulega wątpliwości, że odpowiedź brzmi tak. Gdy wiadomo już, co każdy z nich ma do zaoferowania, pozostaje tylko zaplanowanie wycieczki do tych miejsc, które uznasz za najciekawsze. A może warto poznać wszystkie parki narodowe w Hiszpanii podczas jednej podróży? Taka ambitna wyprawa jest z pewnością czasochłonna i wymaga doskonałej organizacji, ale jej ukończenie da niezwykłą satysfakcję. Niezależnie od tego, którą opcję wybierzesz, życzymy owocnego zwiedzania! Jeśli chciałbyś zapoznać się z szeroką ofertą nieruchomości z Hiszpanii to jest właściwe miejsce. Mieszkania i domy na południu Hiszpanii to wspaniałe rozwiązanie na spędzenie miło czasu.
Najważniejszą cechą tego “importowanego” drzewa jest fakt, że kwitnie w czerwcu, a więc: “Kiedy kwitną Akacje - już blisko wakacje!”. Klon. Drzewo liściaste. Występowanie: Klon Zwyczajny - w całej Polsce (oprócz gór), także w miastach - chętnie sadzony w parkach; Klon Jaworowy (Jawor) - w lasach górskich i na Pogórzu
Roślinność w tej strefie jest przystosowana do letniego okresu suszy. Liście drzew i krzewów są skórzaste - lśniące, sztywne, grube i twarde. Dzięki temu nie usychają nawet wtedy, gdy utracą dużo wody. Roślinność strefy śródziemnomorskiej nazywana jest także roślinnością twardolistną. Takie liście mają wawrzyn, czyli laur. Roślinność twardolistna jest wiecznie zielona. W przeszłości w tej strefie rosły lasy liściaste i iglaste składające się z cedrów, dębów, sosen, cyprysów. Wskutek karczowania lasów pod pola uprawne, ich miejsce zastąpiły zarośla wiecznie zielonych krzewów i karłowatych drzew zwane makią. Rosną tam: karłowate dęby, oleander, mirty, jałowce, wawrzyny, wrzośce, pistacje. Charakterystycznymi elementami krajobrazu śródziemnomorskiego są pinie i wysmukłe cyprysy. W Hiszpanii i Portugalii rośnie dąb z gatunków drzew nad Morzem Śródziemnym jest cedr - symbol występujący na narodowej fladze Libanu. Objęty jest ścisłą ochroną, ponieważ należy do gatunków zagrożonych wyginięciem. Innym drzewem jest dąb korkowy, z jego kory wyrabia się cenny surowiec - korek. Do roślin uprawnych należą:oliwka – z niej pozyskuje się oliwę oraz oliwkifigowiec – jego owocami są figiwinorośl – pozyskuje się z niej winogrona, które przetwarza się na TEŻ TAKA OPCJA ŻE W PRZESZŁOŚCI BYŁY TAKIE!Roślinność w przeszłości W przeszłości w strefie śródziemnomorskiej rosły lasy liściaste i iglaste. Przeważały w nich zawsze zielone dęby oraz drzewa szpilkowe: różne gatunki sosen, cedry i cyprysy. Od wieków lasy karczowano i wypalano, żeby założyć pola uprawne. Wycięcie lasów, rosnących na zboczach gór, powodowało niszczenie (erozję) gleb: deszcze stopniowo zmywały ze stoków urodzajną glebę, aż ziemia stawała się jałowa. Wtedy zaprzestawano uprawy roli, a na zarastających ziołami i krzewami terenach zaczynano wypasać owce i kozy. Lasy dostarczały także drewna- od czasów starożytnych ścinano cedry i wysokie sosny. W ten sposób zniszczono ponad 90 procent pierwotnych lasów. oczywiście teżjest OPCJA roślin uprawnychRośliny uprawne Łagodny klimat śródziemnomorski sprzyja uprawie wielu roślin. Najbardziej typowe dla tej strefy są oliwka, figowiec i winorośl. Najważniejszym regionem uprawy oliwek jest Andaluzja - kraina w południowej Hiszpanii. Figowiec jest uprawiany w strefie śródziemnomorskiej już od czasów starożytnych. Charakterystyczne są także drzewa cytrusowe: pomarańcze, cytryny oraz mandarynki. Owoce cytrusowe przywożone do Polski pochodzą głównie z to z wikipedii na przyszłość możesz skorzystać ... PRZECZYTAĆ CA!ŁE
Rozwiązaniem mogą być drzewa liściaste szybko rosnące, które umożliwią uzyskanie efektu piętrowości w stosunkowo krótkim okresie czasu. Polecane w sposób szczególny do dużych i średnich przestrzeni. W Sadowniczy.pl znaleźć można wiele gatunków drzew, m.in. brzozę brodawkowatą, pożyteczną, himalajską i wiśniową, a Hiszpania to kwintesencja gorącego południa – błękitne niebo, nagrzane słońcem mury i rytmy flamenco. Pod względem roślinności mamy tu do czynienia z pewnymi skrajnościami – z jednej strony ubogą florą suchego i gorącego klimatu, z drugiej strony gajami cytrusowymi i zazielenionymi patiami, w których Hiszpanie szukają oddechu i odpoczynku. Zapach hiszpańskich cytrusów Jeżeli dysponujemy terenem, o ubogim, piaszczystym podłożu, bądź też bardzo silnie nasłonecznionym tarasem nawiązanie do południowych klimatów Hiszpanii będzie najlepszym rozwiązaniem. Miejsce trawnika w takim ogrodzie zajmują powierzchnie wysypane jasnym żwirem lub wyłożone barwnymi płytkami. Do obsadzenia wykorzystujemy rośliny odporne na suszę, np. portulakę wielkokwiatową, rozchodnik wyniosły w odmianach, o barwie liści i kwiatów od srebrzystej do bordowej czy różnorodne rojniki. Dla nadania lekkości możemy korzystać również z bogactwa modnych ostatnio traw i posadzić np. niską kostrzewę, tworzącą zwarte kępy, bądź też wyższe, zwiewniejsze formy – miskanty, czy rozplenice. Do traw można dodać również palczatkę, zwaną „trawą cytrynową”, której liście zapewnią orzeźwiający dodatek do potraw. Trawy wymagają nieco większej dbałości o nawadnianie, by prezentowały się dekoracyjnie przez całe lato. Bardziej egzotyczny efekt uzyskamy poprzez umieszczenie w donicach np. agawy lub mniejszych kaktusów. Na niepowtarzalny hiszpański styl zdecydowanie wpływ miała także historia – każda fala osadników przynosiła ze sobą ulubione rośliny. Od Arabów Hiszpanie nauczyli się uprawy owoców i skutecznych systemów ich nawadniania, dzięki czemu nieodłącznym elementem tamtejszego krajobrazu stały się gaje cytrusowe. Uprawia się tutaj cytryny, pomarańcze oraz ich „młodsze siostry” – mandarynki. Aromat tych owoców zna każdy z nas – wystarczy je obrać ze skórki by wypełnić zapachem olejków eterycznych całe pomieszczenie. Przepięknie pachną też kwitnące drzewa pomarańczowe – słodko i intensywnie, a ponoć sam zapach ma silne właściwości antydepresyjne. Drzewa te oczywiście w naszym klimacie nie mogą być sadzone bezpośrednio do gruntu, ale coraz bardziej dostępne są miniatury drzewek dostępne w donicach, którymi można zimą cieszyć się w mieszkaniu, a latem wystawiać na taras czy do ogrodu, by poczuć się jak w hiszpańskim patio i napawać się niepowtarzalnym zapachem i urodą południowych gości. Zobacz także: Poznaj zasady zakładania ogrodu w stylu śródziemnomorskim Posadź miskanty i inne trawy ozdobne na kwiatowych rabatach Uprawiaj agawy w doniczkach na balkonie lub tarasie Cytryny i mandarynki możesz uprawiać cytrusy w doniczce! Poznaj rozchodniki, rojniki i inne niskie byliny idealne na skalniaki Posadź kaktusy w doniczkach i stwórz egzotyczny zakątek Zobacz ponad 100 projektów ogrodów i zainspiruj się! Szukasz pomysłów na urządzenie ogrodu. Zobacz nasze reportaże z wizyt w najpiękniejszych ogrodach Rośliny do hiszpańskiego ogrodu Jednoroczne Portulaka wielkokwiatowa (Portulaca grandiflora) Byliny Rozchodnik wyniosły (Sedum spectabile)Rojnik (Sempervivum) Trawy Kostrzewa (Festuca)Miskant (Miscanthus)Rozplenica (Pennisetum)Palczatka cytynowa (Cymbopogon citratus) Domowe AgawaKaktusyDrzewka cytrusowe Źródło: Leroy Merlin PolskaOpracowanie: dr inż. Małgorzata Mirgos Katedra Roślin Warzywnych i Leczniczych Wydział Ogrodnictwa, Biotechnologii i Architektury Krajobrazu SGGW w Pixabay Drzewa miejskie jako regulator temperatury i wilgotności powietrza. Drzewa miejskie jako wytwórnia tlenu. Tłumienie hałasu przez drzewa miejskie. Rodzaje i gatunki drzew i krzewów, które najlepiej oczyszczają powietrze. Drzewa, które oczyszczają powietrze, czyli najlepsze gatunki drzew do oczyszczania powietrza krok po kroku. Hiszpania dzięki swojemu klimatowi może poszczycić się różnorodnością pysznych owoców i warzyw. Dlatego jednym z najczęściej odwiedzanych przez turystow miejsc, są lokalne targi. Na uginających się pod ciężarem owoców straganach, znaleźć można egzotyczne smakołyki, które ciężko kupić w polskim ,,warzywniaku”. Poniżej prezentujemy wybrane owoce, które rosną w Hiszpanii i zachęcamy was do ich wypróbowania. Zagłębiem uprawy owoców tropikalnych w Hiszpanii jest Andaluzja, a dokładniej wybrzeże zwane Costa Tropical sąsiadujące z Costa del Sol. Charakteryzuje się ono klimatem subkontynentalnym (międzyzwrotnikowym) ze średnią temperaturą roczną wynoszącą 20⁰ C oraz z liczbą 320 dni słonecznych w roku. Wśród owoców dojrzewających w cudownym słońcu można tutaj spotkać miedzy innymi: banany, ananasy, mango, papaję, awokado, daktyle, pomarańcze i mandarynki AWOKADO Jeżeli ktoś zapyta was, czy jedliście kiedyś smaczliwkę wdzieczną, nie odpowiadajcie od razu nie. Pod tą nazwą kryje się bowiem znane nam wszystkim awokado. Ten cenny owoc o niezbyt wyraźnym smaku znany jest w Europie od połowy XVII wieku. Pochodzi z Ameryki Środkowej i Południowej, a jako pierwsi mieli okazję smakować go hiszpańscy konkwistadorzy podczas podboju Meksyku. Tak się złożyło, że Hiszpania jest dziś jedynym miejscem w Europie w którym prowadzi się uprawę awokado. Oczywiście nie jest to zasługa konkwistadorów, tylko wyjątkowego tropikalnego mikroklimatu występującego pomiędzy Granadą a Malagą. Sezon na awokado rozpoczyna się od września i trwa do czerwca. Będąc w Hiszpanii koniecznie spróbujcie ten wyjątkowo bogaty w cenne składniki owoc, którego smak zdecydowanie się różni od owoców kupowanych w Polsce. Podczas wizyty na południu Hiszpanii udajcie się na miejscowy targ, na którym można zakupić awokado bezpośrednio od osób, które uprawiają awokado w swoim ogródku. MANGO Owoc Mango pochodzi z Indii. Obecnie uprawia się go w wielu krajach na różnych kontynentach. W Europie jedynym miejscem, w którym rośnie mango jest Andaluzja, a dokładnie strefa Costa Tropical. To właśnie tutaj od ponad 30 lat uprawia się ten jededen z najbardziej pysznych i pożywnych owoców. Odmian mango jest ponad sto, ale hiszpańskie warunki pogodowe pozwalają na uprawe tylko ośmiu z nich. Każda z tych odmian różni się między sobą kolorem, zapachem, smakiem i rozmiarem. Główną zaletą mango pochodzącego z Hiszpanii, w odniesieniu do owoców przywożonych z innych kontynentów jest czas, który upływa od zbioru do dostarczenia do konsumenta. Mango pochodzące z Malagi przechowywane jest tylko kilka dni w chłodniach. Te przywożone np. z Ameryki Południowej mogą w chłodni spędzić kilka tygodni. Jeżeli więc będziecie mieli do wyboru w Polsce mango pochodzące z Brazyli lub Hiszpanii, zdecydowanie wybierzcie mango hiszpańskie. CZERYMOJA Przyznajemy się, że pierwszy raz spróbowałyśmy flaszowiec peruwiański w Hiszpanii. Ten dziwnie wyglądający owoc mało znany jest w Polsce. Związane jest to z delikatnością owocu, który jest bardzo wrażliwy, nietrwały i wymaga konsumpcji w kilka dni po zerwaniu, czyli nie nadaje się do długiego transportu. Ku naszemu zaskoczeniu okazało się, że czerymoja, która pochodzi z Ameryki Południowej uprawiana jest w Maladze. Sezon na czerymoje rozpoczyna się od września i trwa do kwietnia. Jak smakuje ten owoc? Jest bardzo słodki i ciężko określić dokładnie smak. Za każdym razem można doszukać się innych posmaków. Nam najbardziej przypomina połączenie słodkiej gruszki z budyniem waniliowym. Aby zjeść czerymoję wystarczy przekroić ją na pół, usuwać pestki i wybierać miąższ łyżeczką. GRANAT Granat to owoc, który symbolizuje życie i płodność. Jest jednym z najstarszych owoców hodowlanych Bliskiego Wschodu, wokół którego krąży wiele opowieści. Persowie do dziś wierzą, że Ewa nie skusiła się na jabłko, tylko owoc granatu. Starożytni Egipcjanie wkładali owoce granatu do grobu zmarłego wierząc, że dzięki niemu zmarły uzyska wieczne życie. Do Europy granaty trafiły dzięki fenickim kupcom, a uprawę ich na terenach dzisiejszej Hiszpanii zapoczątkowali Maurowie. To właśnie dzięki mauretańskiej nazwie tego owocu, najpiękniejsze miasto Andaluzji nazywa się Granada. Uprawy praktykuje się w Hiszpanii do dzisiaj i od września do końca listopada, hiszpańskie targi i sklepy oferują nam najlepsze owoce. Granat można jeść na wiele sposobów. Po przekrojeniu wystarczy wydobyć z niego soczyste ziarenka i jeść na surowo. Świetnie nadaje się na sok lub jako dodatek do sałatek i mięs. FIGA Figa – owoc dobrze znany w Polsce, przynajmniej w wersji suszonej. Figi rosną na drzewach figowych, które uchodzą za jedne z najstarszych na ziemi. Ich ojczyzną są rejony Azji Mniejszej, chociaż dzisiaj uprawiane są w krajach basenu Morza Śródziemnego, w tym w Hiszpanii. W trakcie dojrzewania owoce zmieniają kolor od jasnozielonego do ciemnobrunatnego. Wnętrze owocu jest czerwone, soczyste i bardzo słodkie. Będąc w Hiszpanii możecie zauważyć na targach owoce fig sprzedawane jako brevas, są to owoce figowca pochodzące z pierwszych zbiorów. Sezon na figi rozpoczyna się od czerwca i trwa do końca września. Figi do spożycia powinny być delikatne i miękkie w dotyku. Jeżeli zauważycie na nich biały równomierny nalot oznacza to, że wytrącił się z owocu cukier, a figa jest bardzo dojrzała i słodka. KAKI Jeżeli w sklepach pojawia się w sprzedaży owoc kaki oznacza to, że jesień w Hiszpanii rozpoczęta. Kaki Persimon jest czerwono pomarańczowym owocem, przypominającym z wyglądu pomidora z czterema listkami po spodniej stronie. Miąższ w zależności od odmiany może być lekko twardawy lub miękki, a jego charakterystyczny smak przypomina połączenie brzoskwini ze słodkoscią gruszki. Charakteryzuje się dużą ilością właściwości bardzo korzystnych dla naszego ciala. Sezon na kaki w Hiszpanii zaczyna się od października i trwa do lutego. Kaki jest bardzo delikatnym owocem, który musi być dojrzały w czasie konsumpcji. Jeśli jest nadal zielony, powinien być przechowywany w temperaturze pokojowej, do momentu aż dojrzeje. Proces ten można przyspieszyć, trzymając go w papierowej torebce z innymi owocami, takimi jak banan czy jabłko. Przed spożyciem obieramy owoc ze skórki. PLATANOS Często słyszymy pytanie, czy w Hiszpanii rosna banany? Oczywiście, że rosną i aktualnie Hiszpania jest największym producentem bananów spośród wszystki krajów Unii Europejskiej. Uprawia się je głównie na wyspach La Palma, El Hierro, La Gomera, jak i na Teneryfie. Na hiszpańskich targach można zauważyć typowe banany – bananas, jak ich mniejszą wersję sprzedawaną jako platanos uprawianą na Wyspach Kanaryjskich. Jaka jest róznica pomiędzy nimi? Wystarczy zapytać Hiszpana, który będzie nam wychwalał wyższość platanos nad bananas. Wizualnie platanos mają mniejszy rozmiar, a w smaku są bardziej słodkie i apetyczne. NISPERO Nispero znany pod innymi nazwami jako miszpelnik japoński, groniweł japoński, kosmatka japońska, albo loquat. Jest to pomarańczowo -żółty owoc o delikatnym miąższu i słodko – kwaskowym smaku. Kiedy dojrzeje, uzyskuje maksymalną słodycz, chociaż ma tendencje do gorzkiego smaku. Pochodzi z Chin i Japonii, a obecnie uprawia się go w Indiach, USA , w Ameryce Południowej, na południu Afryki oraz w krajach basenu Morza Śródziemnego. W Hiszpanii największe jego uprawy występują w Alikante, Granadzie i Maladze. Pojawienie się owoców w sprzedaży oznacza dla Hiszpanów początek wiosny, bowiem sezon na nispero rozpoczyna się w marcu i trwa do czerwca. Nispero ma bardzo wiele właściwości odżywczych, w tym wysoką zawartośc błonnika i witaminy A, minerałów, takich jak potas i wapń, co czyni je idealnym owocem do obniżania poziomu cholesterolu, kontrolowania diety, utraty waga i zapobiega starzeniu się skóry. Aby zjeść owoc należy go delikatnie przekroić, wyjąć nasiona i delikatnie ściągnąć skórkę. OPUNCJA FIGOWA Opuncja zwana figą indyjską pochodzi z Meksyku i uprawiana jest głównie dla owoców. Mają one owalny, lekko wydłużony kształt. Przyjmują barwy od zielonej, poprzez żółtą, pomarańcz, aż do czerwonej. Ich skórka jest średnio twarda i posiada kolce, które troche komplikują przygotowanie opuncji do spożycia. Miąższ opuncji jest słodki i soczysty, ze znaczną ilością drobnych nasion. Spożywa się go na surowo, ale też wykorzystuje do produkcji przetworów, soków i galaretek. Przed spożyciem owocu bardzo ważne jest dobre oczyszczenie go z kolców, które ciężko jest dostrzec ponieważ są cieniutkie i przezroczyste. Oczywiście, lista owocow występujących w Hiszpanii jest zdecydowania większa. Może mieliście okazje spróbować owoce, które nie znalazły się na naszej liście. Jeżeli tak, to napiszcie jaki to był owoc i jakie pozostawił wrażenia smakowe. Podobne .drzewa liściaste w hiszpanii
